Omaha Beach: toegangspoort tot de bevrijding



Omaha Beach is zonder twijfel één van de meest indrukwekkende locaties van de D-Day-landingen. Op 6 juni 1944 zetten hier duizenden Amerikaanse soldaten voet aan wal onder hevig Duits vuur, vastberaden om een bruggenhoofd te vormen dat uiteindelijk zou leiden tot de bevrijding van West-Europa. De stilte die tegenwoordig over het strand hangt, staat in scherp contrast met de chaos, moed en tragedie van die dag.

In dit onderdeel neem ik je stap voor stap mee langs de belangrijkste plaatsen rond Omaha Beach. Van musea en monumenten tot bunkers en begraafplaatsen: elk punt vertelt zijn eigen verhaal en helpt je beter te begrijpen wat hier is gebeurd. Samen vormen ze een indrukwekkend geheel dat het verleden tastbaar maakt en de offers van velen in ere houdt.

D-Day Normandië

Omaha Beach deel 1

Omaha Beach: toegangspoort tot de bevrijding

Omaha Beach is zonder twijfel één van de meest indrukwekkende locaties van de D-Day-landingen. Op 6 juni 1944 zetten hier duizenden Amerikaanse soldaten voet aan wal onder hevig Duits vuur, vastberaden om een bruggenhoofd te vormen dat uiteindelijk zou leiden tot de bevrijding van West-Europa. De stilte die tegenwoordig over het strand hangt, staat in scherp contrast met de chaos, moed en tragedie van die dag.

In dit onderdeel neem ik je stap voor stap mee langs de belangrijkste plaatsen rond Omaha Beach. Van musea en monumenten tot bunkers en begraafplaatsen: elk punt vertelt zijn eigen verhaal en helpt je beter te begrijpen wat hier is gebeurd. Samen vormen ze een indrukwekkend geheel dat het verleden tastbaar maakt en de offers van velen in ere houdt.

Omaha beach loopt van Sainte-Honorine des Pertes, Colleville-sur-Mer, Saint-Laurent-sur-Mer tot Vierville-sur-Mer.

Widerstandsnesten

Rond de Widerstandsnesten (WN) bevond zich een uitgebreid en zorgvuldig gepland netwerk van verdedigingswerken dat deel uitmaakte van de Atlantikwall. Deze stellingen bestonden uit onderling verbonden loopgraven (Verbindungsgänge), Tobruks (Ringstände – kleine betonnen schiet- en observatieposten), mitrailleurnesten en vaste opstellingen voor verschillende soorten geschut. De schietopeningen (Scharten) waren zodanig geplaatst dat zij elkaar overlappend vuur konden geven (Flankierungsfeuer), waardoor het strand en het achterliggende terrein continu onder vuur konden worden gehouden.

Elk Widerstandsnest was opgebouwd uit meerdere afzonderlijke bouwwerken, die met volgnummers werden aangeduid, zoals WN70, WN70A en WN70B. Binnen één nest konden zowel zwaar uitgevoerde standaardbunkers volgens het Regelbau-systeem voorkomen als eenvoudiger veldversterkingen, de zogeheten Vf-bunkers (Verstärkt feldmäßig). Ondanks de grootschalige plannen was tijdens D-Day slechts ongeveer veertig procent van de geplande verdedigingswerken voltooid. Veel stellingen bevonden zich nog in verschillende stadia van aanbouw, wat ertoe leidde dat de Duitse verdediging op sommige plaatsen minder sterk en minder samenhangend was dan bedoeld.

De bouw van de bunkers

De bunkers die in 1942 en 1943 werden gebouwd, bestonden hoofdzakelijk uit gewapend beton (Stahlbeton). Het beton werd gestort in houten bekistingen (Schalung), waarin een dicht netwerk van stalen wapening (Bewehrung) was aangebracht. De wand- en plafonddiktes (Wandstärke en Deckenstärke) konden bij Regelbau-bunkers oplopen tot meer dan twee meter. Deze bouwmethode was arbeidsintensief en vergde grote hoeveelheden hout, wat problematisch werd toen transportlijnen steeds vaker door geallieerde aanvallen werden verstoord en hout bovendien een brandgevaar vormde.

Vanaf eind 1943, en vooral in 1944, veranderde de bouwmethode noodgedwongen. Naast gegoten beton maakte men steeds vaker gebruik van bakstenen, zowel in combinatie met beton als met prefab betonelementen zoals balken, platen en betonstenen. Bakstenen waren lokaal beter beschikbaar en werden vaak gewonnen uit gesloopte huizen. Ze dienden voor binnenmuren, noodversterkingen, afschermingen en soms zelfs voor complete bunkerwanden, die later met een dunne betonlaag (Spritzbeton) werden afgewerkt. Daarnaast werd veel geïmproviseerd met hout, ijzer, spoorrails en puin, wat leidde tot grote verschillen in constructiekwaliteit en afwerking tussen de afzonderlijke verdedigingswerken.

De bewapening

De bewapening van de Widerstandsnesten was niet gestandaardiseerd. De Duitsers maakten op grote schaal gebruik van buitgemaakt wapentuig uit bezette landen. Zo werden Franse kanonnen zoals de Canon de 75 mm modèle 1897 ingezet, evenals Tsjechische Škoda-kanonnen, Belgische en Nederlandse vestingkanonnen en Russische 76,2 mm veldkanonnen. Ook artilleriestukken uit de Eerste Wereldoorlog werden hergebruikt en aangepast voor statische kustverdediging. De wapens stonden opgesteld in betonnen kazematten (Geschützkasematten) of op vaste affuiten (Lafetten), aangepast aan de beperkte ruimte en het vaste schootsveld van de bunker.

Om het geschut effectief te kunnen inzetten, waren in veel bunkers richttekeningen, markeringen en schootsveldkaarten aangebracht. Deze bestonden uit vereenvoudigde kaarten en panoramaschetsen van het strand en het omliggende terrein, waarop vaste richtpunten (Zielmarken), schootssectoren en afstandsindicaties waren aangegeven. Op muren, plafonds of nabij de schietopening waren vaste richtlijnen en hoekmarkeringen aangebracht die overeenkwamen met vooraf berekende azimut- en elevatiehoeken. Hierdoor kon het geschut snel opnieuw worden ingesteld, zelfs bij rookontwikkeling, slecht zicht of in het donker.

Richtmiddelen

Naast deze vaste richtmiddelen werden bij sommige kanonnen hulprichtmiddelen toegepast. Zo werden op de kanonloop of het terugloopsysteem speciale beugels of klemmen aangebracht waarop een mitrailleur, vaak een MG 34 of MG 42, kon worden gemonteerd. Deze opstelling werd gebruikt voor trainings- en richtcontrole. Door met de mitrailleur te vuren kon de bemanning controleren of het kanon correct was uitgericht op vooraf vastgelegde doelen, zonder kostbare artilleriemunitie te verbruiken. De mitrailleur fungeerde hierbij als een hulpschietmiddel, waarbij de loopas zo nauw mogelijk parallel werd uitgelijnd aan die van het kanon. Kleine afwijkingen werden geaccepteerd, omdat het doel vooral lag in het bevestigen van het schootsveld en de vuurplanning.

In veel bunkers hingen daarnaast afstandstabellen, elevatietabellen en eenvoudige vuurschema’s, afgestemd op het specifieke wapen en de vaste doelen in het schootsveld. Deze gegevens maakten deel uit van een groter vuurplan (Feuerplan), waarin meerdere bunkers, Tobruks en open geschutsopstellingen samenwerkten om overlappend en kruisend vuur (Kreuzfeuer) te creëren. Dit systeem was bijzonder effectief bij een eerste landing, maar maakte de verdediging minder flexibel zodra de gevechten zich buiten de vooraf berekende schootsvelden verplaatsten.

Bouwwerkzaamheden

De bouw van de Atlantikwall werd in de eerste jaren voornamelijk uitgevoerd door civiele aannemers en buitenlandse dwangarbeiders. Naarmate de dreiging van een geallieerde invasie toenam en de tijd begon te dringen, werden vanaf 1944 steeds vaker Duitse soldaten ingezet om de fortificaties af te bouwen. Onder grote tijdsdruk en met beperkte middelen werd geïmproviseerd, wat duidelijk zichtbaar is in de verschillen tussen vroege en latere bouwfasen.

Nu

Na D-Day raakten veel van deze verdedigingswerken zwaar beschadigd of volledig verwoest door geallieerde bombardementen en de daaropvolgende gevechten, met name rond Omaha Beach. De bunkers en ruïnes die vandaag de dag nog zichtbaar zijn, vormen tastbare en stille getuigen van de hevige strijd en van de haastige, soms onvoltooide bouw van de Duitse kustverdediging langs de Atlantische kust.

Visie Michael Akkerman over de strijd op Omaha Beach

Volgens historicus Michael Akkerman wordt de sterkte en effectiviteit van de Atlantikwall bij Omaha Beach vaak aanzienlijk overdreven in zowel populaire geschiedschrijving als beeldvorming. Hoewel Omaha bekendstaat als het strand met de zwaarste Amerikaanse verliezen op D-Day, wijst Akkerman erop dat dit beeld te eenzijdig is en onvoldoende rekening houdt met de grote verschillen per sector.

In werkelijkheid was de Duitse verdediging bij Omaha ongelijk verdeeld. Sommige Widerstandsnesten waren relatief sterk uitgebouwd en gunstig gelegen, met goed geplaatste mitrailleurs en geschut dat effectief kruisvuur kon leveren. Op deze locaties liepen de Amerikaanse landingstroepen zware verliezen op, vooral in de eerste uren van de invasie. Tegelijkertijd waren er ook sectoren waar de verdedigingswerken onvolledig waren, waar wapens ontbraken of waar de bemanning onderbezet en slecht voorbereid was. In deze gebieden slaagden Amerikaanse eenheden er met aanzienlijk minder weerstand in om het strand te verlaten.

Akkerman benadrukt dat de Atlantikwall bij Omaha geen onneembare verdedigingslinie vormde, maar eerder een reeks losse en wisselend sterke stellingen. Veel bunkers waren nog in aanbouw, misten hun geplande bewapening of waren bemand met troepen van lagere gevechtswaarde. Bovendien hadden geallieerde bombardementen, logistieke problemen en gebrekkige communicatie de samenhang van de Duitse verdediging verder verzwakt.

Een belangrijk punt in Akkermans analyse is dat de Amerikanen al tegen het begin van de middag van D-Day op vrijwel alle delen van Omaha Beach het strand hadden verlaten. Ondanks de zware verliezen in de ochtenduren slaagden kleine groepen soldaten erin om door de duinen en hellingen te breken, vaak buiten de vooraf geplande routes om. Deze doorbraken ondermijnden de Duitse vuurplannen, die vooral waren gericht op vaste schootsvelden op het strand zelf. Zodra de gevechten zich landinwaarts verplaatsten, verloren veel bunkers hun tactische betekenis.

Volgens Akkerman is het hoge aantal slachtoffers bij Omaha daarom niet zozeer het bewijs van een uitzonderlijk sterke Atlantikwall, maar eerder het resultaat van een ongunstige combinatie van factoren: moeilijke terreincondities, slechte landingen, verlies van materieel, gebrekkige coördinatie in de eerste uren en lokaal zeer effectief Duits vuur. Waar deze factoren samenkwamen, waren de verliezen extreem; waar zij ontbraken, was de weerstand aanzienlijk minder.

Deze nuancering laat zien dat Omaha Beach niet kan worden verklaard door één allesoverheersende verdedigingslinie, maar door een complex samenspel van voorbereiding, improvisatie en toeval. De Atlantikwall was op sommige plaatsen gevaarlijk en dodelijk, maar als geheel minder solide en minder beslissend dan het beeld dat later vaak is ontstaan.

Map data from OpenSteetMap    https://www.openstreetmap.org/copyright.

Sainte-Honorine-des-Pertes

Aan de westelijke rand van Omaha Beach ligt het rustige Normandische dorp Sainte-Honorine-des-Pertes. Tegenwoordig is het een vredige plek met uitzicht op de zee, maar op 6 juni 1944 speelde zich hier een van de meest beslissende momenten van de Tweede Wereldoorlog af.

Het dorp ligt op een strategische klif, precies aan het begin van Omaha Beach – sector Charlie, waar Amerikaanse troepen onder zwaar vijandelijk vuur landden. Vanuit deze hoge, ruige kust hadden de Duitse verdedigers een dodelijk overzicht over het strand. De eerste aanvalsgolf, werd hier geconfronteerd met diepe wateren, sterke stroming en een muur van mitrailleurvuur.

Het beroemde huis uit The Longest Day

In de filmklassieker The Longest Day (1962), die de geallieerde landing op indrukwekkende wijze verbeeldt, speelt een karakteristiek huis aan de rand van Sainte-Honorine-des-Pertes een opvallende rol in de openingsscènes van de aanval op Omaha Beach. Het gebouw, dicht bij het punt waar de eerste Amerikaanse troepen de kust naderden, fungeert in de film als een herkenbaar decorstuk dat de chaos van de eerste minuten van D-Day visueel verankert.

Het huis — een typisch Normandisch stenen gebouw met uitzicht op zee — werd door de filmmakers gebruikt als een symbolisch referentiepunt. Hoewel niet alle scènes letterlijk op die plek zijn opgenomen, staat het huis sindsdien bekend als een iconisch beeld dat de verbinding vormt tussen het rustige Normandische dorp en de grimmige realiteit van de invasie.

De werkelijkheid achter het verhaal

In werkelijkheid woonde de man die in veel bronnen met de locatie wordt geassocieerd, Michel Hardelay (31 jaar), niet in dit huis, maar in Vierville-sur-Mer, waar hij samen met zijn 54-jarige moeder verbleef. Hij was eerder verdreven uit zijn woning Les Hortensias aan de zee, gelegen aan de Boulevard de Cauvigny (oost), tussen Saint-Laurent-sur-Mer Les Moulins en Vierville-sur-Mer.

Vanuit zijn tijdelijke woning in Vierville had Hardelay wél uitzicht op de kust. Rond 03.00 uur werd hij wakker door het geluid van overvliegende vliegtuigen. Door het raam zag hij vijf à zes bominslagen bij de kliffen. Hij wekte zijn moeder en het dienstmeisje, waarna iedereen zich aankleedde en zij de ontwikkelingen nauwlettend bleven volgen.

Tegen 05.30 uur zagen ze de enorme geallieerde vloot de kust naderen: duizenden schepen verschenen aan de horizon. Kort voor de eerste beschietingen zocht Hardelay samen met zijn moeder beschutting in de schuilkelder die hij zelf had gebouwd achter hun woning in Saint-Laurent-sur-Mer. Hij bedekte de ingang met meerdere lagen hout voordat hij zelf naar binnen ging. Daar bracht hij de rest van de dag door, terwijl de strijd op Omaha Beach in volle hevigheid losbarstte.

Michel Hardelay zou later burgemeester worden van Vierville-sur-Mer, waar zijn naam nog altijd verbonden is met de lokale geschiedenis van D-Day.

Van slagveld tot stilte

Wie vandaag door Sainte-Honorine-des-Pertes loopt, voelt weinig meer van de strijdlust en het lawaai van 1944. Toch herinneren details in het landschap, monumenten en de zichtbare kustlijn ons eraan hoe zwaar hier is gevochten. Het dorp vormt daarmee een uniek beginpunt voor iedereen die Omaha Beach wil begrijpen — een plek waar geschiedenis tastbaar wordt en waar de eerste stappen werden gezet naar de bevrijding van Europa.

Hieronder de 1e foto van het huis uit de Longest Day, daarna van het prachtige strand. In de verte zie je de Mulberry haven van Arromanches.

Major Werner Pluskat van het 352e Artillery Regiment had zijn observatiebunker bij Widerstandsnest 59 en niet bij Lonques-sur-Mer (WN48) , zoals in de film The Longest Day.
Hij wordt gezien als één van de eersten Duitser die  de schepen zag komen. De vraag is of dat klopt.

De eerste officieel geregistreerde melding kwam in Bayeux om 5.02 uur binnen:

5.02 uhr
Meldung A.R.352:
Vor Port en Bessin 1 groesserer un 4 kleinere Schiffsverbaende gesichtet. Vor Grandcamp ebenfals leichtere Schiffseinheiten gemeldet.

Heinrich Severloh zag om 5.30 uur de eerste schepen.  Hij vertelde dat Pluskat in een bordeel zat.

Oberleutenant Walter Ohmsen van de Crisbecq Batterie (Naval coastel battery) bij Utah beach telefoneerde naar het hoofdkwartier in Cherbourg om 5.02 uur en gaf aan dat hij schepen had gezien.

YouTube films
  Je kan vaak Nederlandse ondertiteling instellen zie >> TIPS

In The Longest Day (1962) begint de aanval wanneer de geallieerde vloot de Duitse stellingen bestookt. Bij Sainte-Honorine-des-Pertes zien we het iconische La Maison de la Mer, dat als herkenningspunt aan het begin van Omaha Beach verschijnt. De kanonsalvo’s slaan in langs de kust en zaaien verwarring onder de verdedigers. Zo zet de film de eerste beslissende momenten van D-Day indrukwekkend neer.

De video The Longest Day (1962) – 20 Weird Facts You Never Knew onthult verrassende en soms bizarre geheimen achter de productie van de film. Zo speelden echte D-Day-veteranen mee, weigerden figuranten het water in te gaan totdat Robert Mitchum voorging en moest een acteur als Eisenhower worden geschrapt omdat hij té veel op de echte leek. Ook John Wayne’s buitensporige salaris en onverwachte auditiefeitjes komen voorbij. Een fascinerende blik achter de schermen van deze oorlogsfilmklassieker.



In deze video reageert D-Day-onderzoeker Michael Akkerman op de iconische Omaha Beach-scènes uit The Longest Day. Vanuit zijn historische kennis vergelijkt hij de filmische weergave met wat er op 6 juni 1944 werkelijk gebeurde. Met dank aan iedereen die zijn reis naar Normandië mogelijk maakte, neemt Michael je mee in een boeiende en leerzame blik achter de schermen van één van de bekendste oorlogsfilms aller tijden. #wwiihistory #omahabeach #wwii

In deze historische reportage van 9 juni 1944 zien we hoe in Sainte-Honorine-des-Pertes, aan de rand van Omaha Beach, het dagelijks leven heel voorzichtig weer op gang komt. Slechts drie dagen na D-Day woont de lokale bevolking een kerkdienst bij, schouder aan schouder met Amerikaanse militairen die het dorp hebben bevrijd. De beelden tonen een bijzonder moment van rust, dankbaarheid en menselijkheid in een streek die nog volop de littekens van de strijd draagt.

Een korte indruk van Saint-Honorine-des-Pertes, gefilmd op 6 juni 2009. Een stille weg richting het strand, waar verleden en heden elkaar raken.

In “How the American Jeep Shocked the Germans on D-Day” wordt verteld hoe Duitse officieren op Utah Beach hun vertrouwen zagen wegvallen toen onafgebroken colonnes Amerikaanse Jeeps aan land kwamen. De kleine, massaal geproduceerde 4x4 liet zien dat de geallieerden niet alleen een leger waren, maar een industriële kracht die Duitsland nooit kon evenaren. De video laat zien hoe de Jeep uitgroeide tot een symbool van Amerikaanse logistiek, innovatie en het moment waarop de Duitsers beseften: de oorlog is verloren.

Map data from OpenSteetMap    https://www.openstreetmap.org/copyright.

Widerstandsnest 60 (WN 60)

WN 60 was een Duitse verdedigingsstelling op de oostelijke kliffen van Omaha Beach, vlak bij Colleville-sur-Mer in Normandië. De positie lag hoog boven het strand en had daardoor een uitstekend zicht op zowel de zee als de landingszones. Het maakte deel uit van de Atlantikwall en vormde een van de eerste punten van Duitse weerstand waar de Amerikaanse troepen mee te maken kregen tijdens D-Day.



De stelling bestond uit meerdere open en gesloten bunkers, tobruk-posities en een netwerk van loopgraven. WN 60 was uitgerust met onder andere 75 mm veldkanonnen, mitrailleurs, mortieren en lichte luchtafweer. Rund um de stelling lagen mijnenvelden en prikkeldraadversperringen die een directe aanval vanaf het strand moeilijk moesten maken.

Op 6 juni 1944 opende WN 60 al vroeg in de ochtend het vuur op de troepen die Omaha Beach naderden. Hoewel de positionering sterk was, slaagden Amerikaanse infanteristen erin via de flanken en de kliffen op te rukken. Rond het einde van de ochtend werd de stelling uiteindelijk ingenomen, waarmee een belangrijk deel van de oostelijke strandsector werd veiliggesteld.

Vandaag de dag zijn op de locatie nog diverse overblijfselen zichtbaar, waaronder bunkers, loopgraven en schietposities. Het gebied biedt een indrukwekkend panorama over Omaha Beach en vormt een tastbare herinnering aan de hevige gevechten van D-Day.

Dubbelklik op de foto's om ze geheel te zien en om ze door te bladeren

Foto 1:   Romain Bréget-Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0-Omaha_Beach_-_WN_60_15

Foto 2:   Romain Bréget -Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0-Omaha_Beach_-_WN_60_8

Foto 3:   Romain Bréget - Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0-Omaha_Beach_-_WN_60_6

Foto 4:   Romain Bréget - Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0- Omaha_Beach_-_WN_60_1

Foto 5:   Romain Bréget - Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 - Wikimedia  - Omaha_Beach_-_WN_60_11

Foto 6: DennisPeeters - Public domain -Widerstandsnest_60

Foto 7: DennisPeeters - Public domain - Tobruk_WN60

Foto 8: Archangel12 -Creative Commons Attribution 2.0-Normandy_'12_-_Day_3-_Omaha_Beach,_Wn60_(7467166002)

Foto 9: Archangel12 - Creative Commons Attribution 2.0 - Normandy_'12_-_Day_3-_Omaha_Beach,_Wn60_(7467171472)

YouTube films
  Je kan vaak Nederlandse ondertiteling instellen zie >> TIPS

In “Normandië 80 jaar D-Day – Deel 6” bezoeken Debby & Rob Widerstandsnest 60, een Duitse stelling op de hoge kliffen bij Colleville-sur-Mer. Vanaf dit punt kijk je uit over heel Omaha Beach, precies waar volgens sommige verhalen Major Pluskat de invasievloot zag naderen — al blijft dat omstreden. De video geeft een helder beeld van de ligging, het uitzicht en de rol van WN 60 in de verdediging van de kust.

In “Omaha Beach – Resistance Nest 60” vertellen de makers het verhaal van WN60, het oostelijkste Duitse steunpunt boven Omaha Beach. Dit was de eerste Duitse positie die op D-Day werd veroverd, na hevige gevechten op de steile kliffen bij Colleville-sur-Mer. De video schetst helder hoe dit kleine, maar strategisch cruciale punt een sleutelrol speelde in de vroege uren van 6 juni 1944.

Widerstandsnest 61 (WN 61)

WN 61 was een Duitse verdedigingsstelling aan de oostkant van Omaha Beach, eveneens bij Colleville-sur-Mer. De positie lag strategisch aan de voet van de kliffen en was ontworpen om zowel het strandfront als de opgangen naar het hoger gelegen terrein onder vuur te kunnen nemen. Het vormde samen met de omliggende stellingen een belangrijk onderdeel van de Duitse verdediging van deze sector van de Atlantikwall.

De stelling was zwaar bewapend. Ze beschikte onder meer over een 8,8 cm antitankkanon in een betonnen kasematte, aangevuld met een 5 cm kanon, mitrailleurs, mortieren en meerdere tobruk-posities. Daarnaast was het terrein omgeven door prikkeldraad, mijnenvelden en loopgraven die verschillende bunkers met elkaar verbonden.

Tijdens D-Day op 6 juni 1944 was WN 61 een van de stellingen die aanzienlijke schade aanbracht aan de Amerikaanse troepen die hier landden. Het 8,8 cm kanon speelde in de eerste fase een belangrijke rol, totdat het vroeg in de ochtend door geallieerd vuur werd uitgeschakeld. Ondanks het sterke verzet lukte het Amerikaanse eenheden geleidelijk om de stelling vanuit meerdere richtingen aan te vallen en uiteindelijk te neutraliseren.

Vandaag zijn de restanten van WN 61 nog altijd zichtbaar, waaronder delen van de kasematte, tobrukken en loopgraven. Bezoekers kunnen er een goed beeld krijgen van hoe zwaar verdedigd Omaha Beach was en welke rol deze stelling speelde in de gebeurtenissen van D-Day.

Les Galets bij WN 61

Bij WN 61 verwijst “Les Galets” naar de brede kiezelbank die direct achter het strand van Omaha Beach ligt, aan de voet van de kliffen. Deze natuurlijke grindwal vormde een extra hindernis voor de Amerikaanse troepen die hier landden: ze bood beperkte dekking, maar vertraagde de opmars terwijl WN 61 vanaf korte afstand vuur uitbracht. De combinatie van de kiezelbank en de goed gepositioneerde bunkers maakte dit deel van het strand bijzonder dodelijk tijdens D-Day.

YouTube films
  Je kan vaak Nederlandse ondertiteling instellen zie >> TIPS

In “WN60/61 – Amazing Intact German Strongpoint on Omaha” laat Panzer Picture zien hoe goed de Duitse stellingen bij Colleville-sur-Mer bewaard zijn gebleven. WN60 ligt strategisch op een hoge klif bij de Fox-1-uitgang en is nog altijd toegankelijk voor bezoekers. WN61 is grotendeels intact gebleven dankzij privégrond, maar het omliggende landschap is flink veranderd sinds 1944. De video biedt een helder beeld van deze twee opvallende verdedigingspunten op Omaha Beach.

Map data from OpenSteetMap    https://www.openstreetmap.org/copyright.

bezoekpunten

1. Big Red one - Monument de la 1st. U.S. Infantry Division
2. Manschappenbunker voor 20 personen
3. Munitiebunker
4. Tobruk voor 5 cm granaatwerper
5. Artillerie beobachtungsbunker
6. MG 42 Stellung von Heinrich Severloh (Machinegeweer)
7. Bunker
8. Monument de la 5th Engineer Special Brigade - Croix de Querre
9. Widerstandsnest 62
10. The Mulberry Omaha plaquette
11. Bezoekerscentrum begraafplaats Colleville sur Mer
12. Memorial du cimetière Américan
13. The Garden of the missing
14. De kapel
15. Uitzichtspunt
16. Graf van Theodore Roosevelt jr.

1.Big Red One – Monument de la 1st U.S. Infantry Division

Het Big Red One-monument, gelegen op de kliffen bij Colleville-sur-Mer, is een van de meest herkenbare herdenkingspunten boven Omaha Beach. Het is opgedragen aan de 1st U.S. Infantry Division, die op 6 juni 1944 de zwaar verdedigde oostelijke sector van het strand moest innemen. Deze divisie, bekend om het grote rode “1”-embleem, landde onder intens vijandelijk vuur afkomstig van onder meer WN 60, WN 61 en WN 62.

Het monument markeert de plaats waar de soldaten van de Big Red One enorme moed toonden terwijl zij onder moeilijke omstandigheden de kliffen beklommen en de Duitse stellingen uitschakelden. Vanaf de locatie heb je een indrukwekkend uitzicht over de landingszones, waardoor je goed kunt begrijpen hoe uitdagend de aanval was. Het monument dient vandaag als eerbetoon aan hun opoffering en als blijvende herinnering aan de beslissende rol die deze divisie speelde tijdens D-Day.

2. Manschappenbunker
De manschappenbunker naast het Big Red One-monument is een kleine, half ingegraven schuilplaats die door Duitse soldaten werd gebruikt als verblijf- en beschermingsruimte tijdens de verdediging van Omaha Beach. In de bunker konden troepen rusten, munitie opslaan en schuilen tegen artillerievuur. Door de ligging dicht bij de klifranden stond deze bunker in direct verband met de omliggende stellingen zoals WN 60 en WN 61. Vandaag is het een stille getuige van het dagelijks leven en de gevechtsspanning die de Duitse verdedigers hier in 1944 ervoeren.

3. Munitiebunker
Een munitiebunker was een versterkte opslagplaats waarin de Duitse troepen hun munitie veilig bewaarden. Deze bunkers waren gebouwd van dik gewapend beton om explosies, artillerievuur en inslagen te kunnen weerstaan. Binnenin werden granaten, patronen, mortiermunitie en soms explosieven zorgvuldig gescheiden opgeslagen om het risico op kettingreacties te beperken.

De munitiebunker lag meestal iets achter de frontlinies, maar toch dicht genoeg bij de gevechtsposities om snel bevoorraad te kunnen worden. Via loopgraven of ondergrondse gangen konden soldaten onder dekking munitie aanvoeren naar de actieve stellingen. Tegenwoordig geven deze bunkers een goed beeld van de logistieke kant van de Duitse verdediging en de enorme hoeveelheid materiaal die nodig was om een positie als Omaha Beach te kunnen houden.

Dubbelklik op de foto's om ze geheel te zien en om ze door te bladeren

3. Munitiebunkers bij WN 62

4. Tobruk voor 5 cm granaatwerper

Een belangrijk onderdeel van WN 62 was de tobruk, een lage betonnen gevechtsput die hier niet alleen voor mitrailleurvuur werd gebruikt, maar ook was uitgerust met een 50 mm granaatwerper. Vanuit deze vrijwel volledig beschermde positie kon de schutter zowel mortiergranaten als handgranaten inzetten tegen de oprukkende troepen op het strand en achter de kiezelbanken. In combinatie met de zwaardere kazematten maakte dit WN 62 tot een van de meest dodelijke en effectieve Duitse vuurposities tijdens de landing op Omaha Beach.

5.Observatiebunker bij Omaha Beach

De observatiebunker bij Omaha Beach was een Duitse observatiepost die fungeerde als de “ogen” van de verdediging. Vanuit dit zwaar versterkte betonnen bouwwerk konden Duitse waarnemers het volledige strand en de zee nauwlettend in de gaten houden. Door de hoge ligging op de kliffen bood de bunker een uitstekend uitzicht over de landingszones, waardoor vijandelijke bewegingen vroegtijdig konden worden opgemerkt.

Binnen bevond zich optisch materieel zoals verrekijkers, richtinstrumenten en soms een periscoop. De waarnemers gaven via telefoonlijnen of radio onmiddellijk vuurbevelen door aan artillerie- en mortierstellingen in de omgeving, waaronder die van WN 60, WN 61 en WN 62. Hierdoor kon de Duitse artillerie zeer gericht en effectief schieten op de troepen die op het strand landden.

Vandaag vormt de observatiebunker een stille getuige van de coördinatie en het overzicht die de Duitse verdediging op D-Day zo gevaarlijk maakten. De ligging biedt nog steeds hetzelfde indrukwekkende – en historisch beladen – uitzicht over Omaha Beach.

6. MG 42-stelling van Heinrich Severloh

De MG 42-stelling van Heinrich Severloh bevond zich in WN 62, een van de zwaarst verdedigde Duitse posities boven Omaha Beach. Vanuit deze half verzonken mitrailleurpost had hij een vrijwel onbelemmerd schootsveld over de sector Easy Red. De MG 42 (Maschinengewehr 42) waarmee hij vuurde, stond bekend om zijn extreem hoge vuursnelheid en was een van de meest gevreesde wapens van de Duitse infanterie.

Severloh verklaarde na de oorlog dat hij tienduizenden patronen had afgevuurd op de Amerikaanse troepen die in open terrein landden en weinig dekking hadden. Hoewel exacte aantallen nooit met zekerheid zijn vast te stellen, schatten historici dat de stelling waarin hij opereerde tussen de 200 en 400 slachtoffers (gewonden en gesneuvelden) kan hebben veroorzaakt. Deze aantallen zijn het resultaat van het gecombineerde vuur van meerdere wapens in WN 62, en niet alleen van één persoon.

Vandaag is de plek van de mitrailleurpost nog steeds zichtbaar in het terrein rond WN 62. Ze laat duidelijk zien hoe strategisch deze machinegeweerpositie was geplaatst en welke grote rol ze speelde tijdens de bloedige eerste uren van D-Day.

7. en 9 Bunkers & Widerstandsnest 62

Rond WN 62 ligt een dicht netwerk van Duitse bunkers dat onderdeel vormde van de Atlantikwall, de verdedigingslinie waarmee de kust van West-Europa werd versterkt. Deze bunkers waren gebouwd van gewapend beton en grotendeels ingegraven in het terrein, waardoor ze goed bestand waren tegen artillerievuur en moeilijk te lokaliseren vanuit zee. Samen vormden ze een geïntegreerd systeem van vuurposities dat het strand van Omaha Beach tot een van de meest dodelijke landingszones van D-Day maakte.

In het gebied rond WN 62 vind je zware kazematten voor artillerie, machinegeweerposities, munitiebunkers, observatieposten en tobruks voor lichte wapens en mortieren. De verschillende bunkers waren met elkaar verbonden via loopgraven en dekkingspaden, zodat de Duitse soldaten snel konden verplaatsen en munitie konden aanvoeren zonder blootgesteld te worden aan vijandelijk vuur.

Door hun strategische ligging hoog op de kliffen konden de bunkers van WN 62 het strand, de opgangen en de omliggende valleien onder schot houden. Dit goed georganiseerde en overlappende verdedigingssysteem speelde een belangrijke rol in de hevige gevechten die hier op 6 juni 1944 plaatsvonden. Vandaag bieden de overgebleven bunkers een indrukwekkend en tastbaar beeld van de schaal en complexiteit van de Duitse kustverdediging.

WN 62 was een van de krachtigste Duitse steunpunten boven Omaha Beach, bemand door zo’n 25 soldaten van het 726e Infanterieregiment. De stelling bestond uit meerdere zwaar versterkte kazematten — betonnen bunkers voor artilleriewapens — die behoorden tot het Heer (H)-Regelbau-programma van het Duitse leger.

WN 62 beschikte over twee H669-kazematten met 7,5 cm kanonnen en een kleinere H667-kazemat met een 5 cm KwK-kanon (Kampfwagenkanone, een tankkanon dat als kustverdedigingswapen werd hergebruikt). De grotere H669 bood bescherming voor een zwaarder kanon op lange afstand, terwijl de compacte H667 vooral bedoeld was voor direct vuur op het strand.

8. Monument de la 5th Engineer Special Brigade – Croix de Guerre

Het Monument de la 5th Engineer Special Brigade bij de Croix de Querre staat boven op een voormalige Duitse bunker en vormt daarmee een bijzonder symbolische plek. De 5th Engineer Special Brigade speelde op D-Day een cruciale rol op Omaha Beach: deze ingenieurseenheden waren verantwoordelijk voor het opruimen van strandhindernissen, het vrijmaken van doorgangen en het ondersteunen van de infanterie terwijl het vijandelijke vuur nog in volle hevigheid neerkwam.

Op de gedenkplaat staat vermeld dat deze brigade de onderscheiding Croix de Guerre werd toegekend op 25 mei 1945 “for exceptional services … in the operations of liberation of France.”

Dat het monument op een bunker is geplaatst, benadrukt de directe confrontatie tussen aanval en verdediging op 6 juni 1944. Waar ooit Duitse artillerie en mitrailleurs stonden, wordt nu de moed herdacht van de Amerikaanse engineers die onder gevaarlijke omstandigheden hun werk moesten uitvoeren. De rustige omgeving van vandaag staat in sterk contrast met de chaotische en bloedige uren waarin de brigade haar vitale bijdrage leverde aan het succes van de landingen op Omaha Beach.

10. De Mulberry plaquette
De Mulberry-plaquette achter de Normandy American Cemetery in Colleville-sur-Mer staat langs het pad dat naar Omaha Beach leidt. De oriëntatietafel toont de ligging en opbouw van Mulberry A, de kunstmatige haven die hier na D-Day lag om enorme hoeveelheden troepen en materieel aan land te brengen.

Deze haven hield echter maar kort stand: tijdens de zware storm van 19–22 juni 1944 werd Mulberry A vrijwel volledig vernietigd en raakte onbruikbaar. Vanaf de plaquette kijk je uit over de kust waar dit ambitieuze project lag, en word je herinnerd aan zowel de indrukwekkende logistieke inspanning als de kwetsbaarheid van de operatie — een stille aanvulling op de herdenking bij de begraafplaats erboven.

Dubbelklik op de foto's om ze geheel te zien en om ze door te bladeren

Foto 17: Photographer Weintraub - Signal Corps Archive from Ireland and United States - Public domain - SC_275420_-_An_American_soldier_inspects_a_German_pillbox_at_D-1_exit,_Omaha_Beach,_France._(51211520222)

Foto 33: Unknown author - Public domain - Wikimedia - MulberryA_-_floating_causeway

Foto 34: Photograph SC 195880 from the Army Signal Corps Collection in the U.S. National Archives.-Public domain - WIkimedia-640px-US_Army_vehicles_rolling_off_Mulberry_A_16_June_1944

Foto 35: USN - Public domain - Wikimedia - HMS_Centurion_as_breakwater_during_storm_off_Omaha_Beach_in_June_1944

Foto 36: National Museum of the U.S. Navy - public domain - Wikimedia - 80-G-285137_(25821706495)

YouTube films
  Je kan vaak Nederlandse ondertiteling instellen zie >> TIPS

De landing in Saving Private Ryan

Alleen via de link - vanwege heftige inhoud:

https://www.youtube.com/watch?v=hdBEyitJ7Qc

De beroemde Omaha Beach-scène uit Saving Private Ryan staat bekend als een van de meest intense en realistische verfilmingen van D-Day. In rauwe, schokkende beelden toont Spielberg de chaos, angst en moed van de soldaten die onder zwaar vijandelijk vuur landden. De HDR-geremasterde versie legt elk detail nog indringender vast, waardoor de kijker midden in de hel van 6 juni 1944 wordt geplaatst. Een onvergetende sequentie die de verschrikkingen én offers van oorlog ongekend tastbaar maakt.

Deze documentaire volgt de mannen van één landingsboot die op 6 juni 1944 als eersten Omaha Beach wisten te doorbreken. Met moderne technieken, originele beelden en getuigenissen reconstrueert Battle Guide hun haast onmogelijke opdracht onder vernietigend vuur. Stap voor stap wordt duidelijk hoe een kleine groep soldaten de beslissende opening forceerde die de landing deed slagen. Een indrukwekkende en respectvolle ode aan 32 mannen die geschiedenis schreven.

Deze aflevering onderzoekt WN62, een van de dodelijkste Duitse steunpunten boven Omaha Beach. Aan de hand van bunkerindelingen, schootsvelden en getuigenissen wordt duidelijk hoe een kleine, gemengde bezetting enorme schade aanrichtte op de Amerikaanse landingszones. De documentaire plaatst hun verdediging binnen Rommels Atlantikwall-strategie en reconstrueert waarom Easy Red en Fox Green zo’n bloedige doorgang vormden. Ook toont hij hoe de Amerikaanse 1st Infantry Division en ingenieurs uiteindelijk deze positie wisten te doorbreken.

Deze video toont zeldzame, echte beelden van Omaha Beach, haarscherp gerestaureerd in 4K en van kleur voorzien. De historische opnamen laten de chaotische en gevaarlijke omstandigheden zien waarin de geallieerden landden onder hevig vijandelijk vuur. Door de kleurrestauratie komen de gezichten, emoties en details van die dag intenser dan ooit naar voren. Een indrukwekkende en respectvolle blik op de gebeurtenissen en de offers die op 6 juni 1944 werden gebracht.

Deze documentaire reconstrueert de brute realiteit van de landing op Omaha Beach, waar duizenden Amerikaanse soldaten onder hevig vuur een bruggenhoofd moesten veroveren. Met archiefbeelden, deskundige analyses en ooggetuigenverslagen toont de aflevering hoe planning, chaos en moed samenkwamen op 6 juni 1944. Stap voor stap wordt duidelijk waarom Omaha de bloedigste sector van D-Day werd én hoe de geallieerden ondanks zware verliezen toch doorbraken. Een indringende terugblik op een beslissend moment in de Tweede Wereldoorlog.

Deze video vertelt het aangrijpende verhaal van de eerste aanvalsgolven op Dog Green Sector, waar Company A van het 116th Infantry Regiment zware verliezen leed. Onder hen waren de “Bedford Boys”, van wie negentien jonge mannen op één middag omkwamen. Door hun ervaringen te reconstrueren toont de documentaire de enorme moed en het brute geweld van de openingsminuten op Omaha Beach. Een indrukwekkende herinnering aan een offer dat nooit vergeten mag worden.

Deze video volgt een indrukwekkende eerste dag van een Battlefield Tour langs de belangrijkste locaties van D-Day in Normandië. Van de batterij van Longues-sur-Mer tot Omaha Beach en Pointe du Hoc: elke plek brengt nieuwe verhalen en historische inzichten. Dankzij de deskundige uitleg van gids Christian komt de geschiedenis tot leven. Een boeiende indruk van een dag vol herdenking, kennis en onvergetelijke locaties.

Deze video vergelijkt de historische Duitse stelling WN65 met hoe de locatie er vandaag uitziet. Het voormalige steunpunt, met kanonnen en mortieren tussen Easy Green en Easy Red, speelde op D-Day een cruciale rol in het verdedigen van de vallei. Door beelden van toen en nu te combineren, wordt zichtbaar hoe hevig hier is gevochten. Een korte maar krachtige blik op een positie die op 6 juni 1944 om 10:30 uur uiteindelijk door Amerikaanse troepen werd ingenomen.

Deze video belicht D-Day vanuit het perspectief van de Duitse verdedigers op Omaha Beach. Door loopgraven, bunkers en stellingen te verkennen, wordt duidelijk hoe de Wehrmacht zich voorbereidde op de invasie en hoe zij de geallieerde aanval ervoer. Met analyses en getuigenissen toont de documentaire de angst, druk en chaos aan Duitse zijde op 6 juni 1944. Een indringende blik achter de Atlantikwall die de complexiteit van D-Day scherp in beeld brengt.

Deze video vertelt D-Day vanuit het oogpunt van Heinrich Severloh, de Duitse mitrailleurschutter op WN62. Terwijl hij uitkeek over het Kanaal en een zee vol geallieerde schepen zag naderen, beleefde hij de overweldigende kracht van de invasie van dichtbij. Urenlang verdedigde hij zijn positie, geconfronteerd met angst, chaos en de realisatie dat de oorlog verloren was. Een intense en persoonlijke blik op Omaha Beach door de ogen van een van de eerste verdedigers.

Deze aflevering van Geschichte von oben biedt een unieke blik op de landing bij Omaha Beach vanuit een overweldigend luchtperspectief. Wanneer de eerste geallieerde troepen op 6 juni 1944 aan land komen, worden zij direct geconfronteerd met meedogenloos Duits spervuur. De documentaire toont hoe terrein, verdedigingsposities en chaos samen het verloop van de strijd bepaalden. Een heldere, visuele reconstructie van een van de zwaarste gevechten van D-Day.

Deze video vertelt D-Day vanuit het perspectief van een Duitse officier, gebaseerd op authentieke verslagen. Vanuit zijn bunker boven Omaha Beach ziet hij hoe een rustige ochtend omslaat in een allesverzengende aanval van vuur, rook en chaos. De documentaire toont het instorten van communicatie, de overweldigende geallieerde kracht en de wanhoop aan Duitse zijde. Een indringende blik op een vaak vergeten, maar belangrijke andere kant van 6 juni 1944.

Deze video reconstrueert de gruwel van D-Day zoals Duitse soldaten die aan de frontlinie meemaakten. Hun getuigenissen beschrijven chaos, angst en verwoesting in bunkers die onder zwaar bombardement werden verbrijzeld. De documentaire toont hoe de Atlantikwall instortte onder een onstuitbare geallieerde aanval en welke psychische tol dit eiste. Een rauwe, indringende blik op D-Day zonder heldendom—alleen overleving en trauma.

Deze video toont D-Day vanuit de bunker van een Duitse officier, die de enorme geallieerde vloot aan de horizon ziet verschijnen. Wat begint als een stille ochtend verandert in een moment van shock, angst en het besef dat de oorlog kantelt. De documentaire reconstrueert de verdediging van Omaha Beach en de instorting van de Atlantikwall. Een zeldzame blik op hoe Duitse troepen de langste dag van de oorlog werkelijk ervoeren.

Alleen via link te zien:

https://www.youtube.com/watch?v=ogp53fZzljU

Deze video bundelt alle bekende gevechtsbeelden van Omaha Beach en brengt ze tot leven met zorgvuldige stabilisatie, snelheidscorrectie en kleurverbetering. Door deze restauratie komen zeldzame, vaak onscherpe opnamen opvallend helder en authentiek over. De film toont de rauwe werkelijkheid van de landing, precies zoals vastgelegd door oorlogscameramannen in 1944. Een compacte maar indrukwekkende visuele getuigenis van D-Day.

De documentaire D-Day was bijna een monumentaal fiasco onthult hoe de grootste geallieerde operatie uit de Tweede Wereldoorlog op het randje van mislukking balanceerde. Door slecht weer, miscommunicatie en onverwachte Duitse weerstand hing het succes van Operatie Overlord aan een zijden draad. Met ongecensureerde beelden en heldere analyses tonen de makers hoe dun de scheidslijn was tussen overwinning en catastrofe.

De video The Longest Day (1962) – 20 Weird Facts You Never Knew onthult verrassende en soms bizarre geheimen achter de productie van de film. Zo speelden echte D-Day-veteranen mee, weigerden figuranten het water in te gaan totdat Robert Mitchum voorging en moest een acteur als Eisenhower worden geschrapt omdat hij té veel op de echte leek. Ook John Wayne’s buitensporige salaris en onverwachte auditiefeitjes komen voorbij. Een fascinerende blik achter de schermen van deze oorlogsfilmklassieker.



In “1944, Omaha Beach” laat Champs de Bataille zien waarom deze landingszone bekendstaat als “Bloody Omaha”. Met reconstructies, originele beelden en getuigenissen wordt duidelijk hoe duizenden soldaten in enkele minuten in een waar inferno terechtkwamen. De film plaatst Omaha in het bredere kader van Operatie Overlord en benadrukt dat de bevrijding van Europa het resultaat was van offers van Amerikanen, Britten, Canadezen, Fransen én miljoenen Sovjets. Een indringende terugblik op de gruwel én betekenis van 6 juni 1944.



In “Les Barges du Débarquement – Spéciale 6 Juin 2019” wordt duidelijk waarom Eisenhower de landingsvaartuigen zag als een sleutel tot de geallieerde overwinning. De video laat met augmented reality zien hoe deze barges waren ontworpen, welke sterke punten ze hadden en waar hun kwetsbaarheden lagen. Op de stranden van Normandië wordt zo helder gemaakt hoe deze eenvoudige, maar geniale schepen D-Day mogelijk maakten.

In “Heinrich Severloh – Die Bestie von Omaha” verkent de maker de Duitse stelling WN62 boven het strandvak Easy Red, een van de bloedigste plekken op Omaha Beach. Hier vuurde Heinrich Severloh op D-Day duizenden schoten af met zijn MG42 en geweren, waarmee hij volgens schattingen honderden Amerikaanse soldaten doodde of verwondde. De video laat zien wat er 80 jaar later nog te herkennen is van deze beruchte positie en vertelt het verhaal achter een van de meest gevreesde schutters van 6 juni 1944.

In deze video van Military Machine FR wordt de beruchte mythe rond “La Bête d’Omaha”, de Duitse soldaat Heinrich Severloh, onderzocht. Vanuit zijn stelling WN62 op Omaha Beach zou hij op 6 juni 1944 met een MG42-mitrailleur meer dan duizend slachtoffers hebben gemaakt. Aan de hand van Severlohs eigen getuigenis en historische analyse wordt bekeken hoe realistisch dit verhaal is en welke rol WN62 speelde tijdens D-Day. De video plaatst feiten en legendes naast elkaar en biedt zo een kritisch en genuanceerd beeld van een van de meest besproken verhalen van Omaha Beach.

Het verhaal van Severloh hij doodde vele soldaten op Omaha beach.

https://www.youtube.com/watch?v=iqFGIAidxEE

In “Der beste Maschinengewehrschütze des Zweiten Weltkriegs” vertelt Historische Wahrheit het verhaal van Heinrich Severloh, de beruchte MG42-schutter van WN62 op Omaha Beach. De documentaire gaat in op zijn rol tijdens D-Day, de enorme vuurkracht die hij daar inzette en de impact die dit had op de Amerikaanse troepen. Met gereconstrueerd beeldmateriaal en analyse biedt de video een indringende kijk op een van de meest besproken figuren van 6 juni 1944.

In “Heinrich Severloh – Die Bestie vom Omaha Beach: D-Day 1944 erklärt” bezoekt OneEyeBlind Omaha Beach en volgt hij het spoor van Heinrich Severloh, de beruchte MG42-schutter van WN62. Terwijl hij door het idyllische maar beladen landschap wandelt, vertelt hij hoe Severloh ongekend veel slachtoffers maakte toen de Amerikanen hier aan land gingen. De video combineert persoonlijke impressies met historische uitleg en laat zien hoe zwaar deze plek door de gebeurtenissen van 6 juni 1944 is getekend.

In “The Man with 1,000 Kills – The Terrifying Beast of Omaha” vertelt Dark Docs het verhaal van Heinrich Severloh, de beruchte MG42-schutter van WN62 op Omaha Beach. Zes uur lang hield hij de Amerikaanse troepen onder dodelijk vuur terwijl ze door de branding naar het strand probeerden te komen. De video schetst hoe Severloh, als een van de weinige overlevenden van zijn stelling, uitgroeide tot een van de meest omstreden figuren van D-Day.

Het monument Signal d'Omaha-Beach

Het Monument Signal d’Omaha Beach in Saint-Laurent-sur-Mer is een betonnen oriëntatie- en herdenkingszuil op de klif boven Omaha Beach. Het markeert de plek waar op 6 juni 1944 Amerikaanse troepen van de 1e en 29e infanteriedivisie landden en zware verliezen leden. Vanaf het monument heb je een panoramisch uitzicht over het strand en de omliggende D-Day-sites.

HOOFDSTUKKEN D-DAY NORMANDIË

HOOFDSTUKKEN TWEEDE WERELDOORLOG

HOOFDMENU