De 2e Wereldoorlog

Berchtesgaden     deel 6
                                                     De stad Berchtesgaden

Ontdek Berchtesgaden en de Obersalzberg

Te midden van de adembenemende Beierse Alpen ligt Berchtesgaden, een stad met een rijke geschiedenis, indrukwekkende natuur en een uniek cultureel erfgoed. Slechts enkele kilometers boven de stad bevindt zich de Obersalzberg, een gebied dat ooit diende als exclusieve bergresidentie en later een belangrijke rol speelde tijdens het Derde Rijk.

Vandaag de dag is de Obersalzberg een plek waar verleden en natuur elkaar ontmoeten. Bezoekers kunnen er de documentatie Obersalzberg verkennen – een educatief museum dat inzicht biedt in de historische gebeurtenissen van de 20e eeuw – en wandelen langs paden die uitzicht bieden op de bergen en valleien van het nationaal park.

Hoog boven de bergtoppen bevindt zich het beroemde Kehlsteinhaus, beter bekend als het “Eagle’s Nest”. Dit bouwwerk, ooit een geschenk aan Hitler, is nu een panoramisch restaurant en herdenkingsplaats die jaarlijks duizenden bezoekers trekt.

Samen bieden Berchtesgaden, de Obersalzberg en het Kehlsteinhaus een fascinerende reis door natuur, architectuur en geschiedenis – een uitnodiging om te verkennen, te leren en te reflecteren.

Map data from OpenSteetMap    https://www.openstreetmap.org/copyright.

Berchtesgaden tijdens de Tweede Wereldoorlog

Het bergdorp Berchtesgaden, gelegen in het uiterste zuiden van Beieren aan de voet van de Watzmann, kreeg in de jaren dertig een bijzondere plaats binnen het Derde Rijk. Ooit bekend als een rustig kuuroord en toeristische bestemming, groeide het onder het nationaalsocialistische regime uit tot een van de belangrijkste machtscentra van nazi-Duitsland.

Deze verandering draaide vooral om het nabijgelegen Obersalzberg, dat door Adolf Hitler en zijn entourage werd omgevormd tot een exclusief politiek en privégebied.

Van bergdorp tot machtscentrum

Adolf Hitler bezocht de regio voor het eerst in de jaren twintig, nog voor zijn machtsovername. Hij was onder de indruk van de rust en de Alpenpracht, en kocht er in 1928 een huis dat later werd verbouwd tot zijn buitenverblijf, de Berghof.

Na 1933 begon onder leiding van Martin Bormann de grootschalige transformatie van Obersalzberg. Boerderijen en herbergen werden onteigend of afgebroken, bewoners moesten vertrekken, en het gebied werd omgevormd tot een streng bewaakte Führersperrgebiet (afgesloten zone voor de Führer). Hier vestigden zich ook andere hoge nazi-functionarissen, waaronder Göring, Himmler en Speer.

Rondom het complex verschenen nieuwe, zorgvuldig aangelegde infrastructuren. Straten kregen namen die verwezen naar de kring rond Hitler: de Adolf-Hitler-Straße, Paula-Hitler-Weg (genoemd naar zijn zus), Eva-Braun-Weg, en Eckhardstraße — een verwijzing naar de vroeg gestorven partijgenoot Wilhelm Eckhard. Deze symbolische naamgeving moest de Führer-cultus ook in het straatbeeld verankeren.

De Reichskanzlei bij het station

In het dal, bij het treinstation van Berchtesgaden, verrees een dependance van de Reichskanzlei (Rijkskanselarij). Dit gebouw diende als ontvangst- en controlepunt voor bezoekers, goederen en officiële delegaties die per trein arriveerden. Het station, versierd met vlaggen met het hakenkruis en adelaarsemblemen, fungeerde als ceremoniële toegangspoort tot het machtscentrum op de berg.

Diplomaten, militaire leiders en buitenlandse gasten kwamen hier aan voordat ze onder strikte beveiliging naar Obersalzberg werden gebracht. Deze opzet benadrukte dat Berchtesgaden niet slechts een buitenverblijf, maar een formele zetel van macht en prestige was.

Propaganda en mythevorming

De nazi-propaganda presenteerde Obersalzberg als het idyllische toevluchtsoord van de Führer. In filmbeelden en krantenartikelen werd Hitler afgebeeld als een eenvoudig man van het volk, die tussen de bergen “in stilte over het lot van Duitsland nadacht”. Deze zorgvuldig geënsceneerde beelden versterkten de persoonlijke cultus rond hem.

In werkelijkheid vonden er op de Berghof talloze politieke en diplomatieke besprekingen plaats. Buitenlandse leiders, zoals de Britse premier Neville Chamberlain in 1938, werden er ontvangen. Beslissingen over oorlog, diplomatie en propaganda werden in deze bergresidentie voorbereid, ver weg van het drukke Berlijn.

Het Kehlsteinhaus (Eagle’s Nest)

Als symbool van technische macht en prestige liet Bormann in 1938 het Kehlsteinhaus bouwen, boven op de 1834 meter hoge Kehlstein. Het diende als representatief gebouw, bedoeld voor ontvangsten en feesten, en was een verjaardagscadeau voor Hitler’s 50ste verjaardag.

Hoewel Hitler het zelden bezocht, werd het in de propaganda verheerlijkt als het “Eagle’s Nest” — een metaforische uitkijkpost van waaruit de Führer zijn rijk zou overzien.

Vernietiging en bezetting

In de laatste weken van de oorlog werd Obersalzberg een doelwit van de geallieerden. Op 25 april 1945 voerde de Britse luchtmacht zware bombardementen uit op het gebied. De Berghof en de omliggende complexen, waaronder delen van de Reichskanzlei, werden grotendeels verwoest.

Toen de Amerikaanse troepen van de 101st Airborne Division (de “Band of Brothers”) eind april 1945 arriveerden, troffen ze een verlaten en deels uitgebrande nederzetting aan. Kort daarna werd het gebied door de geallieerden in beslag genomen. De ruïnes van de Berghof werden later opgeblazen om te voorkomen dat het terrein een pelgrimsoord voor neonazi’s zou worden.

Na de oorlog en herinnering

Na 1945 kwam Berchtesgaden opnieuw in rustiger vaarwater. Een groot deel van de nazi-bouwwerken werd afgebroken of hergebruikt. Het station verloor zijn politieke functie en kreeg weer zijn civiele bestemming.

Vanaf de jaren ’50 keerde het toerisme terug, maar de beladen geschiedenis bleef lang een gevoelig onderwerp. Pas decennia later, met de oprichting van het Dokumentation Obersalzberg (1999), werd de geschiedenis systematisch ontsloten. Dit documentatiecentrum behandelt de opkomst van de nazi’s, de rol van Obersalzberg als machtscentrum, en de impact van de dictatuur op de regio en haar bewoners.

Vandaag

Tegenwoordig is Berchtesgaden opnieuw wat het ooit was: een rustig bergstadje, bekend om zijn natuur en wandelroutes. Toch blijven de sporen van het verleden zichtbaar. Op de Obersalzberg herinneren overgebleven funderingen, bunkeringangen en informatiepanelen aan de tijd dat hier een van de machtigste – en meest beladen – enclaves van het Derde Rijk lag.

De plek vormt nu een gedenk- en leerplaats, bedoeld om de geschiedenis onder ogen te zien en herhaling te voorkomen.

Dubbelklik op de foto's om ze geheel te zien en om ze door te bladeren

Foto 1. - Chamberlain verlaat Berchtesgaden vanuit het Grandhotel (zie film onder)

Foto 2.  - De adelaar van Berchtesgaden

Foto 3. - Medaille

Foto 4.  - Een origineel servet van Adolf Hitler

----------------------------------------------------------------

Foto 1:   Unknown author - Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 de-Bundesarchiv_Bild_183-H12475, _Vorbereitung_Münchener_  Abkommen,_Chamberlain_verläßt_Berchtesgaden

Foto 2:  Gary Todd - Creative Commons Zero, Public Domain Dedication - wikimedia - Reich_Eagle_from_Berchtesgaden_  (Hitler's_Eagle's_Nest)

Foto 3:  Deschler & Sohn, fabricant - Creative Commons Zero, Public Domain Dedication - wikimedia -Grossdeutschertag_unter_ Adolf_Hitler_in_ Berchtesgaden _10.VII.1932,_2018.9.87

Foto 4:  Carl Schleifer und Sohn, fabricant - Creative Commons Zero, Public Domain Dedication - Nappe_aux_initiales_d'Adolf_Hitler, _Berchtesgaden,_2002.1763B(1)

Monument 1e en 2e Wereldoorlog

In het hart van Berchtesgaden, aan het plein tegenover het voormalige Koninklijk Paleis, bevindt zich een indrukwekkend wereldoorlogenmonument dat de geschiedenis van de streek tastbaar maakt. Wie bij de fontein in het midden van het plein gaat staan, krijgt een prachtig overzicht van het monumentale fresco dat in 1929 werd geschilderd door de Kempten-kunstenaar Josef Hengge (1890–1970). De arcade waarin het zich bevindt, deed ooit dienst als landbouwopslag en stalruimte, maar werd later onderdeel van het kasteelplein.

Kort na de Eerste Wereldoorlog schilderde Hengge een reeks van vijf fresco’s ter nagedachtenis aan de 89 mannen uit Berchtesgaden die in deze oorlog waren omgekomen. Van links naar rechts vertellen de scènes een doorlopend verhaal: de aanval op de vijand, het afscheid van het vaderland, de overtuiging dat God bij de strijders is, de terugkeer naar huis en tenslotte het rouwen om de gevallenen.

Wat bezoekers vandaag zien, is een reproductie die Hengge in 1952 maakte, nadat de originelen op bevel van de geallieerden waren overschilderd. Bij die reconstructie bracht hij enkele belangrijke wijzigingen aan. Zo voegde hij de jaartallen van de Tweede Wereldoorlog toe, veranderde hij de oorspronkelijke rechtse scène — ooit een triomfantelijke voorstelling van een Duitse soldaat die overwon op de Russen — in een ingetogen tafereel van rouw, én verving hij de oorspronkelijke inscriptie waarin werd gesproken van “gevallen helden” door een veel neutralere tekst die eenvoudigweg de “gevallen zonen” herdacht.

Met die aanpassingen kreeg het monument niet alleen een bredere historische reikwijdte, maar ook een meer bedachtzame en sobere toon, passend bij de naoorlogse reflectie op beide wereldoorlogen.

Links de nieuwe tekst in plaats van de tekst:

Gefallenen helden des marktes Berchtesgaden

YouTube films
  Je kan vaak Nederlandse ondertiteling instellen zie >> TIPS

Hoewel Berchtesgaden vandaag een rustig Alpenstadje is, zijn de sporen uit de jaren 1930–1945 nog steeds zichtbaar voor wie goed kijkt. Oude gevels, infrastructuur en gebouwen dragen subtiele littekens van het regime en de bevrijding door Amerikaanse troepen in mei 1945. De contrasten tussen historische beelden en het huidige straatbeeld maken de “Then & Now”-tour een confronterende herinnering aan dit beladen verleden.

De video laat zien hoe Amerikaanse soldaten Berchtesgaden binnentrokken aan het einde van WOII en welke voorwerpen zij als souvenirs meenamen, gecombineerd met beelden van de historische locaties en museumstukken.

De video is een korte reisgids die Berchtesgaden presenteert als een Alpenbestemming met indrukwekkende natuur en historische bezienswaardigheden. De belangrijkste plekken die worden getoond zijn de Königssee, het Kehlsteinhaus (Eagle’s Nest), het Obersalzberg-gebied en het Berchtesgaden Nationaal Park.

De video toont een wandeling door Berchtesgaden, langs plekken zoals de Berchtesgadener Ache, het Franciscaner klooster, Schlossplatz en de Kirchleitn Kapelle. Onderweg zijn er uitzichten op de Watzmann en verwijzingen naar het Kehlsteinhaus boven de stad.

De video laat het contrast zien tussen de schitterende natuur van het Berchtesgadener Land en de beladen geschiedenis: tussen bergen en het Königssee lag ooit Hitlers vakantieverblijf en een machtscentrum van het nazi-regime; nu vertelt het Dokumentationszentrum die geschiedenis aan bezoekers.

De video vertelt kort de geschiedenis van het Berchtesgadener Hof, het beroemde hotel in Berchtesgaden. Met behulp van archieffoto’s en AI-geanimeerde now-and-then-beelden laat de maker zien hoe het hotel eruitzag, welke rol het speelde in het verleden en hoe het in de loop van de tijd veranderde.

Berchtesgaden is een schilderachtig Alpendorp dat populair was bij Beierse royalty en in de jaren 1930 bekend werd doordat Hitler er zijn zomerverblijf koos.

De video is een eenvoudige wandeltocht met tekst - door het mooie Alpenstadje Berchtesgaden, waarin vooral de natuur, het centrum en de berglandschappen worden getoond.

De video laat zien hoe in Berchtesgaden nog meerdere gebouwen uit de jaren dertig bestaan, waaronder de voormalige Reichskanzlei, het latere Amerikaanse hoofdkwartier, het monumentale station en een groot oud ziekenhuis dat nu een “lost place” is.

Deze documentaire van BEGAFILM behandelt de planning en bouw van Adolf Hitlers Reichskanzlei in Berchtesgaden, het representatieve regeringsgebouw dat uitgroeide tot het politieke hart van de Obersalzberg. Deel 1 laat zien hoe uit het bescheiden Haus Wachenfeld de imposante Berghof ontstond, en hoe architectuur, macht en ideologie samenkwamen in het ontwerp van Hitlers tweede machtszetel in de Beierse Alpen.

Nazi symbolen - sporen in Berchtesgaden

Nazi-symbolen en sporen uit het Derde Rijk in Berchtesgaden

Berchtesgaden draagt tot vandaag de zichtbare littekens van zijn beladen geschiedenis in de tijd van het Derde Rijk. Het gebied rond de Obersalzberg werd vanaf de jaren dertig één van de machtigste machtscentra van het nationaalsocialistische regime. Hoewel de meeste gebouwen na 1945 zijn vernietigd of herbestemd, blijven er in het stadje zelf enkele architectonische restanten en subtiele sporen zichtbaar.

Een voorbeeld hiervan is het voormalige Postamt, waar in de jaren dertig een hakenkruisornament in de gevelsteen was verwerkt. Na de oorlog werd dit symbool verwijderd, maar wie goed kijkt ziet nog steeds de contouren van het uitgeslepen deel in de natuursteen — een stille herinnering aan de vroegere propagandistische architectuur.

Ook het oude treinstation van Berchtesgaden speelde een rol in die tijd. Het gebouw werd door het regime gebruikt voor aankomsten van hooggeplaatste bezoekers op weg naar de Obersalzberg. Hoewel nazi-symbolen direct na 1945 zijn weggehaald, is het station een van de weinige structuren die de periode fysiek heeft doorstaan en daardoor onvermijdelijk een historische lading draagt.

De begraafplaats en bijzondere graven — o.a. Dietrich Eckart

Aan de rand van het centrum ligt de oude begraafplaats van Berchtesgaden, een rustige plek met enkele opmerkelijke grafmonumenten. Een van de meest beladen graven is dat van Dietrich Eckart, een vroege ideoloog van het nationaalsocialisme en een van Hitlers invloedrijkste mentors in de jaren vóór de machtovername. Zijn graf wordt niet actief gepromoot, maar is door geïnteresseerden in de geschiedenis van het Derde Rijk te vinden op de begraafplaats.

Daarnaast bevinden zich er graven van lokale families die later verbonden raakten aan het complex op de Obersalzberg, evenals graven van oorlogsslachtoffers uit beide wereldoorlogen. De begraafplaats vormt daarmee een gelaagd historisch landschap: persoonlijke, lokale herinneringen staan er naast sporen van een veel groter en donkerder hoofdstuk uit de Duitse geschiedenis.

1. De Adelaar van Berchtesgaden
   De adelaar werd in heel Europa al eeuwen gebruikt als symbool van imperiale macht (bijv. Romeinse adelaar, Habsburgse adelaar).
   Het nazi-regime nam dat over om zichzelf te presenteren als opvolger van een “eeuwig” Duits wereldrijk.
   
   
2. De Adolf Hitler Strasse
   Foto:anonyme-Creative Commons Zero, Public Domain Dedication - Plaque_de_rue_11_ Adolf_Hitlerstrasse, _prise_de_guerre _de_Robert_Mady_(RBFM_-_2e_DB)_à_Berchtesgaden,_2002.1927   
   
   In de oorlog kregen diverse straten andere namen, later werden ze weer hernoemd:
   Adolf-Hitlerstraße → Maximilianstraße 
   Dietrich-Eckartstraße → Locksteinstraße
   Horst-Wesselweg → Moosweg 
   
   
3. Graf Dietrich Eckart
   
   
4. Dietrich Eckart
   Foto: Unknown author - public domain - Dietrich_Eckart 
   
   Dietrich Eckart en zijn relatie met Adolf Hitler 
   Dietrich Eckart (1868–1923) was een Duitse journalist, schrijver en politiek activist die in de vroege jaren van het nationaalsocialisme een belangrijke, maar vaak overschatte rol speelde. Hij behoorde tot de eerste ideologen rond de Duitse Arbeiderspartij (DAP), de voorloper van de NSDAP, en was als redacteur van de partijkrant Völkischer Beobachter één van de invloedrijkere stemmen binnen de nog kleine beweging. 
   
   Toen Adolf Hitler in 1919 lid werd van de DAP, zag Eckart in hem een talentvolle redenaar en een mogelijke politieke instrumentalisering van zijn eigen ideeën. Hij introduceerde Hitler in nationalistische netwerken, leerde hem retorische technieken aan en fungeerde in deze fase als een soort mentor. Eckart moedigde Hitlers publieke optredens aan en hielp hem binnen de partij aan invloed te winnen.   
   
   Hoewel Eckarts rol in de latere nazimythe soms werd opgeblazen, is zijn betekenis vooral gelegen in de vroege vormingsperiode van Hitler: hij stimuleerde diens antisemitische en ultranationalistische overtuigingen en droeg bij aan Hitlers opmars binnen de partijleiding. Hun samenwerking eindigde abrupt toen Eckart in 1923, kort na de mislukte Bierkellerputsch, overleed aan hartproblemen en een verzwakte gezondheid door jarenlang middelengebruik. Hij ligt begraven in Berchtesgaden.
   
   Na zijn dood verhief het naziregime Eckart tot een soort symbolische “vaderfiguur” van de beweging. Hitler droeg Mein Kampf aan hem op, maar historisch gezien had Eckart geen invloed meer op de latere machtsopbouw of het beleid van het Derde Rijk. Zijn rol bleef die van een vroege geestelijke invloed, niet van een strategisch of politiek leider.
   
   
5. Het Station van Berchtesgaden
6. Een stationsmuur met fresco's
   Foto: Geolina163- Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 - wikimedia -640px-WLM_2017_Bahnhof_Berchtesgaden_06
   
   Het station van Berchtesgaden onder het Derde Rijk
   Het station van Berchtesgaden (Berchtesgaden Hauptbahnhof), geopend in 1940 als modern eindpunt van de lijn uit Salzburg, speelde tijdens het Derde Rijk een strategische en symbolische rol. Hoewel het station niet uitzonderlijk groot was, werd het ontworpen als representatief toegangspunt tot de Obersalzberg, het berggebied dat door Hitler was omgevormd tot een politiek machtscentrum met het Berghof, de Kehlsteinhaus (Eagle’s Nest) en diverse regeringsgebouwen.
   
   De nazi’s zagen het station als een soort “poort” naar Hitlers Alpenresidentie. Het gebouw kreeg architectuur en decoratie in de typisch monumentale stijl van die tijd. Net als in veel staatsgebouwen uit de jaren dertig waren er partij- en rijksadelaars en andere propagandistische symbolen aangebracht, die na 1945 op bevel van de geallieerden zijn verwijderd. Soms zijn nog lichte sporen zichtbaar in steenwerk of gevelvlakken waar ornamenten zijn weggebeiteld.
   
   
7. Het postkantoor van Berchtesgaden
8. Detail Postkantoor - Ingezoomd op de plek waar de Swastika ( het hakenkruis) uit de oorlog zich bevond.
   
   Het Postamt en het hakenkruisornament
   Het Postamt van Berchtesgaden is een van de weinige gebouwen in het centrum waar nog zichtbare sporen te vinden zijn van het nationaalsocialistische tijdperk — maar dan uitsluitend in de vorm van verwijderde symbolen.
   
   Het postkantoor werd in de jaren dertig gebouwd of verbouwd in de toen gangbare Heimatstijl-architectuur, met zware natuurstenen gevels en traditionele vormen, maar met duidelijk herkenbare elementen uit de nazi-bouwstijl. In de gevel was oorspronkelijk een stenen hakenkruis (swastika) met rijksadelaar verwerkt. Zulke symbolen waren destijds standaard in overheidsgebouwen.
   
   Na 1945 moesten alle nazi-symbolen op bevel van de geallieerden worden verwijderd. Het ornament op het Postamt werd dus uit de façade gehakt. Daardoor is het symbool zelf verdwenen, maar je kunt nog steeds:
   - de contouren zien waar het reliëf ooit zat
   - een lichter of ruwer stuk steen herkennen in het metselwerk
   - de vorm van de vroegere omlijsting opmerken   
   
   Deze sporen zijn niet geëtiketteerd en worden niet officieel aangeduid, maar gidsen en kenners wijzen ze vaak aan.
   
   Waarom bleef dit zichtbaar?
   In veel Duitse dorpen werd simpelweg het symbool verwijderd zonder de hele gevel te vernieuwen — uit praktische, financiële en soms ook symbolische redenen. Zo werden ze “geneutraliseerd”, maar bleven ze herkenbaar als littekens van het verleden.
   
   Het Postamt en de bredere context
   Het gebouw paste in het streven om Berchtesgaden — een plek waar Hitler regelmatig verbleef — te presenteren als een modelstadje van het Derde Rijk. Samen met het nieuwe station en de infrastructuur naar de Obersalzberg maakte het deel uit van een bredere propagandistische opmaak.

Wandeling door Berchtesgaden

Het Hirschenhaus

Het Hirschhaus in Berchtesgaden: geschiedenis en de Hirschbrunnen

Het Hirschhaus in Berchtesgaden is één van de meest karakteristieke gebouwen in het historische centrum van de stad. In 1594 gaf de burgemeester van Berchtesgaden, de heer Labermaier, opdracht voor de bouw van het gebouw, in 1610 gevolgd door de fresco's aan de buitenkant. Fresco’s worden op nat pleisterwerk aangebracht; de kleuren dringen diep in de pleister binnen. De markante hertenafbeeldingen op de façade — waaraan het gebouw zijn naam dankt — zijn typische voorbeelden van Beierse volkskunst en weerspiegelen de jachtcultuur en natuurtradities van de regio. Je ziet o.a. op de voorkant de heer Labermaier.

2 kanten

Als je rechts voorbij de toren loopt en voorbij gaat aan het café kom je bij de achterkant van het gebouw met apen fresco's. De zes ramen werden door de Berchtesgadener schilder Johann Faistenauer met apenscènes omlijst. Apen werden graag gebruikt voor satire, vooral op de geestelijkheid. Vroeger was het huis aan alle zijden en ook van binnen beschilderd.  Door de eeuwen heen vervulde het gebouw verschillende functies, waaronder woonhuis, herberg en winkelpand.

In de 19e eeuw, toen het toerisme in het Berchtesgadener Land sterk groeide, werd het Hirschhaus uitgebreid en gemoderniseerd. Rond 1894 kreeg het zijn huidige vorm, inclusief de decoratieve gevel en de torenachtige opbouw.

De marktbron

In vroegere eeuwen hadden maar weinig huizen eigen waterleidingen. De inwoners dekten hun waterbehoefte grotendeels uit openbare fonteinen, die in voldoende aantal in straten en op pleinen aanwezig waren. De fontein op de Marktplatz is de enige die de eeuwen heeft overleefd. De vorm is typisch voor de tijd van ontstaan. In het midden van het bassin wordt het water omhooggeleid, waaruit het aan meerdere zijden in dunne stralen in het bassin stroomt. Zo konden meerdere burgers tegelijk water scheppen.

De oorspronkelijke slanke zuil (“Stock”) werd in 1628 vervangen door de massieve, achthoekige, met een leeuw bekroonde zuil.

De fontein vormt samen met het gebouw een visueel geheel en is een geliefd element in het straatbeeld van Berchtesgaden.

Vandaag

Tegenwoordig behoort het Hirschhaus, samen met de marktbron, tot de meest fotogenieke plekken in het centrum van Berchtesgaden. Het vormt een sfeervol voorbeeld van traditionele Beierse architectuur en blijft een herkenbaar en historisch waardevol element binnen het stadsbeeld.

Kerk en Slot van Berchtesgaden

De Stiftskerk en het Slot Berchtesgaden

De Stiftskerk en het Slot Berchtesgaden vormen samen het historische hart van het oude kloostercomplex dat de stad al sinds de 12e eeuw bepaalt. De Stiftskerk, oorspronkelijk gebouwd in romaanse stijl en later uitgebreid met gotische elementen, valt op door haar dubbele torenfront, rijk versierde koorruimte en eeuwenoude kloosterkerkfunctie. Direct ernaast ligt het Slot Berchtesgaden, dat door de eeuwen heen dienstdeed als klooster, residentie en bestuurscentrum van het lokale prinsaartsbisdom — een religieus ministaatje dat zowel kerkelijke als wereldlijke macht bezat. Deze combinatie van kerk en slot maakt Berchtesgaden bijzonder: een compacte, goed bewaard gebleven machtskern waarin religie, kunst en politiek eeuwenlang samenkwamen.

YouTube films
  Je kan vaak Nederlandse ondertiteling instellen zie >> TIPS

Het Königliche Schloss Berchtesgaden is een voormalig klooster en paleis dat nog steeds behoort tot het Huis Wittelsbach.
Bezoekers kunnen in ruim dertig zalen een reis maken door de Beierse geschiedenis en de rijk ingerichte interieurs bewonderen.

De Stiftskirche Berchtesgaden, gebouwd in de 12e eeuw, was eeuwenlang het religieuze centrum van het Augustijner koorherenstift.  Na de opheffing van het klooster in 1803 werd zij parochiekerk van St. Andreas.
Binnen bevinden zich een rijk versierd koorgestoelte en verschillende praalgraven van vroegere stiftspröpsten.

HOOFDSTUKKEN TWEEDE WERELDOORLOG

 HOOFDMENU